‘Een integrale langetermijnaanpak én verlichting op de korte termijn’
Bas Derks studeerde ooit rechten, vervulde verschillende rollen binnen het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en is tegenwoordig MT-lid Publieke Gezondheid bij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Daar houdt hij zich vanuit de agenda Gezondheid in alle beleidsterreinen bezig met gezondheidsverschillen. Hoe ziet zijn verlanglijst er op dat gebied uit?
‘Inmiddels zijn we zover dat we weten dat je gezondheidsverschillen niet alleen aanpakt door puur op gezondheid te focussen. Je moet naar het hele plaatje kijken: hoe wonen mensen, hoe groeien ze op, (hoe) werken ze? Al die zaken bepalen in grote mate hoe gezond mensen zijn. En dat zijn lang niet altijd zaken waar je als individu invloed op hebt. Daar ligt dus een taak voor de overheid, op verschillende manieren.
We zijn druk bezig met een beleidsagenda die zich richt op allerlei aspecten die gezondheidsverschillen in de hand werken. Daarbij kun je ook denken aan minder voor de hand liggen zaken zoals hoge werkdruk en afhankelijkheid van onzekere contracten. Dit zijn belangrijke oorzaken van zowel fysieke en mentale ongezondheid. Grote bedrijven hebben meestal wel een HR-afdeling die daarover nadenkt, maar hoe kan het mkb hier bijvoorbeeld succesvol mee omgaan? Daar willen we bij helpen. Het begin van een integrale overheidsgestuurde aanpak is er, maar de agenda moet nog een stuk concreter worden. Daarvoor kijken we ook graag naar de expertise van ZonMw. Zij kan onderzoek heel goed verbinden aan hoe dingen daadwerkelijk uitpakken in een straat, buurt of wijk.
Toch denk ik dat er een nog simpelere manier is waarmee we als overheid direct de scherpe randjes af kunnen halen van de inkomens- en daarmee ook gezondheidsverschillen. Veel mensen ervaren stress door schulden. De overheid zou hier kunnen helpen door het eigen terugvorderingsbeleid wat humaner te maken. Dan kan het evengoed rechtvaardig blijven, maar laten wat meer rekening houden met de situatie waarin mensen zich bevinden. Als die schuldenstress minder oploopt, heeft dat uiteindelijk ook een positief effect op de volksgezondheid.’ ←