Madeleen Helmer stond aan de wieg van het Rode Kruis Klimaatcentrum en werkt inmiddels bij Klimaatverbond Nederland. Daar adviseert zij bij projecten rond hitteadaptatie, om de gezondheidsgevolgen van hitte voor kwetsbare mensen te verkleinen. De afgelopen 10 jaar zag zij de temperaturen stijgen en de groep kwetsbaren groter worden. Wat is haar verlanglijstje voor het nieuwe kabinet?

‘Het verbaast je misschien, maar jaarlijks overlijden gemiddeld 250 mensen door hittestress. En we weten dat de armste wijken ook vaak de warmste wijken zijn. Hoe tragisch ook, daar liggen mooie kansen. Want met hitte als aanvliegroute, kun je meteen andere problemen aanpakken. Hitterisico’s manifesteren zich immers in veel domeinen: gebiedsontwikkeling, gebouwen en gezondheid. Daar zijn goede combinaties te maken. Een logische stap is bijvoorbeeld om programma’s voor valpreventie en bewegen te combineren met hittebestrijding en vergroening van de wijk. Daarom pleit ik voor een gemeentelijke hittecoördinator, die mensen met verschillende opgaven bijeenbrengt rondom hittestress. Zo zorg je er samen voor dat wijken aangenamer worden, dat mensen zich veiliger voelen en dat ze gezonder leven. Dat klinkt misschien zoetsappig, maar dat maakt het niet minder belangrijk. Juist niet!

Dialoog

Ik wens van het nieuwe kabinet dat de nadruk in beleid verschuift van curatief naar preventief. Niet alleen met mooie woorden, maar met tastbare maatregelen. En ik begrijp dat dat lastig lijkt. Want een heupoperatie is rechttoe-rechtaan, maar het voorkomen van een gebroken heup kan op duizend manieren. En dan lijkt de bewijslast van curatieve maatregelen gewoon groter. Maar je bent een dief van je eigen portemonnee als je daarop inzet! Daarom ben ik blij met de insteek van ZonMw: door te focussen op wat eindgebruikers van onderzoek belangrijk vinden, kunnen zij de ‘temperatuur’ in de samenleving goed meten. Zij hebben verschillende manieren om de dialoog tussen onderzoekers en eindgebruikers van onderzoek te stimuleren. Het soort vraagstukken dat in die dialoog ontstaat, is heel belangrijk. Want als blijkt dat we eenzaamheid bestrijden belangrijk vinden, maar op vakantie gaan óók, kunnen we bijvoorbeeld kijken hoe dagbesteding juist in die gevaarlijk hete zomermaanden toch door kan gaan.’ ←

Tekst: Martine de Wit ¦ fotografie: Bart van Dieken